ಅಮ್ಮನ ನೆನೆದು…
ರಕುತ ಮೆತ್ತಿ ಹೊರಬಂದ
ಮಾಂಸದ ಮುದ್ದೆ ಇದ್ದ
ನನ್ನ ಕೆತ್ತಿ ತಿದ್ದಿ ತೀಡಿ
ಮೂರ್ತಿಯಾಗಿಸಿದ ಶಿಲ್ಪಿ ನೀನು…
ನಿನ್ನ ಸೆರಗು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡೇ
ಬೆಳದವಳು ನಾನು
ಇಂದು ಸೆರಗು ಕಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲಬಲ್ಲ
ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿಯಾಗಿಸಿದೆ ನೀನು..
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಬೆಚ್ಚನ್ನ *ಗೂಡಲಿ*
ನಿಶ್ಚಿಂತಳಾಗಿ ಸುಖಿಸುತಿದ್ದೆ
ಬದುಕಿನ ಕಹಿಯ ಮರೆಮಾಚಿ
ಸಿಹಿಯ ಹಂಚಲು ಕಲಿಸಿದೆ ನೀನು..
ಅಮ್ಮ ನಿನ್ನ ಜೀವಾಳದ ಕಣ ಕಣ
ರಕುತದ ಹನಿ ಹನಿಯು ನಾನು
ನನ್ನ ರೆಕ್ಕೆ ಬಲಿತು ಹಾರಲುಬಿಟ್ಟು
ಬಾರದೂರಿಗೆ ಹೊರಟೆ..ಯಾಕೆ ನೀನು..??
ರಚನೆ: ಹಮೀದಾ ಬೇಗಂ ದೇಸಾಯಿ ಸಂಕೇಶ್ವರ