ಕವಿತೆ
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಪಯಣ
ಒಲಿದು ನಲಿದ ಜೀವ ನಾವು
ಒಂದೆ ದೋಣಿಯ ಪಯಣಿಗರು
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಬಾಳ ಬಾನಿನಲ್ಲಿ
ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಗುವರು ||
ನಮ್ಮ ಬಾಳ ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ
ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಟ್ಟು
ನೋವು ನಲಿವಲಿ ನಾವು
ಸಮಹೆಗಲ ಕೊಟ್ಟವರು ||
ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣಾಗಿ
ಭೂತಾಯಿ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ
ಬೆವಹ್ರರಿಸಿ ಉಂಡೆವು
ಸುಖ ದುಃಖ ಸವಿಯನು ||
ದುಡಿವ ಜೀವವು ನಾವು ಜೋಡಿ ಎತ್ತಂತೆ
ಒಡಲು ಬೇರಾದರೇನು
ನಮ್ಮ ಜೀವ ಒಂದಂತೆ ||
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಬದುಕಲಿ
ನೊಗ ಹೊತ್ತು ನಡೆಯುತಲಿ
ಬವಣೆ ಬದುಕಲೇ ನಮ್ಮ
ಸಿರಿಭಾಗ್ಯ ಕಂಡವರು ||
ಸೋಲು ಗೆಲುವಲಿ ನಾವು
ಎದೆಗುಂದದೆ ನಡೆದವರು
ಸಂಸಾರ ಭಾರವನು
ಸಮನಾಗಿ ಹೊತ್ತವರು ||
ಒಲವು ಆರಿಲ್ಲ
ಬಿರುಗಾಳಿ ಬಿಸಿಲಿಗೆ
ಸಿಹಿಪ್ರೀತಿ ಬತ್ತಿಲ್ಲಾ
ಬಡತನದ ಬೇಗೆಗೆ ||
ಬಾಳ ಕೊನೆ ದಿನಗಳಲಿ
ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಗುತಲಿ
ಶರಣರಾ ಬಳಿವಿಡಿದು
ಸಾಗೋಣ ಅರಿತು ||
ಹೋದರೆ ಹೋಗಲಿ
ನಮ್ಮ ಜೀವ ಜೊತೆಗೆ
ಸಂತೃಪ್ತ ಬದುಕಿದು
ಅರ್ಪಿತವು ಶಿವಗೆ ||
–ಸವಿತಾ ಮಾಟೂರ, ಇಲಕಲ್ಲ